Zakładka poświęcona wszystkim, grywalnym i nie do końca, postaciom z bloga. Zachęcamy do zapoznania się z ich specyfiką, zanim rozpoczniesz pracę nad opowiadaniami. Kliknij w zdjęcie postaci aby przenieść się do jej profilu.
Po popełnieniu samobójstwa młoda kobieta obudziła się w tym miejscu, zdezorientowana i przerażona. Dlaczego to zrobiła? Sama nie pamięta, jednak kojarzy moment śmierci oraz to, jak zostaje pochwycona zębami przez nieznane, przerażające stworzenie, które do tej pory śni jej się po nocach. On szuka młodej ofiary, aby rozerwać na kawałki.
Uśmiechnij się. Tak szeroko. Przytul ścianę, dotknij wyschniętej krwi. Przejedź palcami po nieznanym tynku... Znajdujesz się w ciemnym pokoju... Masz łóżko, o ile można to tak nazwać. Wystające druty i skrawek dziurawego, chropowatego materiału. Tak! Walające się po podłodze kable, pudła, strzykawki... Przecież tak się śpi. Później, budzisz się w wannie. Nie obawiaj się, jest tam woda! A nie, przykro mi... To krew. Twoja krew. A tam, w brązowej gąbce wbite są trzy strzykawki. Puste. Ale... Teraz spójrz w róg pokoju. Poczujesz orzeźwiające rześkie powietrze przepełnione żądzą krwi. Jest tam ring. Pięknie wypolerowana podłoga. Tłumy ludzi. Grzech ludzki — bogactwo. Ludzie, którzy myślą, że takie walki są atrakcją. Śmierć jest atrakcją? Potwory. [...]
Pragnąłby być władcą. Pragnąłby rozdawać rozkazy, zdecydowanie bardziej niż je wykonywać. A co dostał? Stanowisko kronikarza. W planach ma jak najlepsze dojście do króla, jednak jest problem... Anubiny mu nie ufają, wiedząc, co zrobił za życia.
Został zamordowany w swojej komnacie podczas snu. Jego żona obudziła się z krzykiem, czując na swojej twarzy posokę zmarłego męża i jego zduszony krzyk. Uciekła i przeżyła, zamykając się wraz z synem w komnacie, podczas kiedy Vasco, spoglądając w oczy mordercy, wydał ostatnie tchnienie.
Zabójstwo dnia XX.XX.XXXX. Osoba nieznana przecięła gardło kobiecie i zostawił ją wykrwawiającą się na ulicy. Nikt nie przyszedł jej pomóc. Umarła na ulicy w ciemnicy, gdzie trzymając się za szyję powoli odlatywała do innej krainy, przeklinając się za ten dzień.
Jest Anthro. Nie wilka bo z miejsca z którego pochodzi była kolczatką i tak zostało. Jej rasa nie mogła ulec zmianie bo wtedy by miała układać na nowo ciało.
Lilith jest potworną romantyczką. Każdą sytuację uwielbia nadpisywać swoimi romantycznymi domysłami. Życie jest dla niej sztuką poznawania, odkrywania innych ludzi. Uwielbia kontakt z żywymi istotami na tyle, że nie wytrzyma sama jednego dnia. Mamusia obdarowała ją wspaniałymi genami, jako iż figura Lilith wpasowuje się idealnie w przysłowiową klepsydrę o wzroście 169. Aby utrzymać swoją zdrową postawę, Lili uprawia wiele sportów, można więc powiedzieć, że jej ciało jest całkiem umięśnione. Wymaga to od niej wielu wyrzeczeń, ale dziewczyna jest niezwykle ambitna w tym aspekcie.
Wiatr chanajskich stepów... Gdy jest na swoim rumaku, lub przechodzi przez trudne tereny wiatr pomaga mu kierując go, ochładzając, dodając mu prędkości czy też ochraniając.
Pochodzi ze świata zwanego Ziemią, z 1950 roku. Prym wiedzie tam Związek Radziecki walczący z Brytanią i Chinami, a Chen żył w państwie Chanai, którym rządzi król Huang Rotsu III. Chen jest z natury dobrym człowiekiem, tak przynajmniej uważa. Za młodu spotkał się z dobrocią i życzliwością ze strony nieznajomych Chanów, taki więc postanowił się stać gdy dorośnie. Zawsze starał się podchodzić do innych neutralnie ale z życzliwością, potrzebującym pomóc, jednak gdy zauważyłby coś podejrzanego, niebezpieczne zachowanie ze strony obcego to nie zawahał się zaatakować.
Gdy
w jego ojczyźnie wybuchło powstanie, zabrało za sobą wiele dusz.
Finnegan dołączył do nich 17 maja 1831 roku, gdy został sprzątnięty z
tamtego świata swoją własną bronią - kilkukrotne uderzenie drewnianą
tonfą w głowę odebrało mu jakiekolwiek szanse na dożycie wolnej
ojczyzny.
W jego głowie ciągle majaczy obraz wywiezionego na Sybir brata. Nie pamięta rodziców, zresztą, nie był nawet do nich szczególnie przywiązany, ale Chryzant… Chryzant był jego najwspanialszym, ukochanym bratem i Finn noc w noc śni o tym, aby znów go spotkać.
W jego głowie ciągle majaczy obraz wywiezionego na Sybir brata. Nie pamięta rodziców, zresztą, nie był nawet do nich szczególnie przywiązany, ale Chryzant… Chryzant był jego najwspanialszym, ukochanym bratem i Finn noc w noc śni o tym, aby znów go spotkać.
Gdy podejmujesz ryzykowną grę, musisz być gotowy, że komuś wreszcie uda się ciebie zabić. To wydarzyło się 43 dnia trzeciego miesiąca 541 obiegu Novej oraz 2792 Kryształowej Ery. Ta data nic nie znaczy - a przynajmniej nie znaczyła dla niej. Nie została zamordowana przez mafię, którą oszukiwała, rząd, który wodziła za nos, obywateli, których wykorzystywała. Cios nadszedł ze strony, z której się go nie spodziewała. Zabił ją jej wyznawca. Jej bliski wyznawca. Jeden z tych nielicznych, którym ufała na tyle, by uwolnić ich od działania urządzeń kontrolujących myśli. Nie rozwodząc się nad szczegółami, jej ciało zostało znalezione w jednej z komór, w których trzymano eksperymenty, porozrywane przez przypominające czarne lilie kwiaty w mętnej od krwi wodzie.
Jej delikatna, dziewicza uroda wskazuje na bycie kobietą, podobnie zresztą jak kształt jej figury. Nikt jednak nie zaglądał jej pod spódniczkę odkąd trafiła do Przystani, więc pewności raczej nie ma.
To w wieku lat 19 odebrano jej życie, a raczej sama siebie go pozbawiła poprzez wywołanie demona, który nie oszczędził nawet swojego wyznawcy. Wiedziała, z czym to się wiąże, chociaż w głębi duszy liczyła na łaskę pana ciemności.
Na chwilę obecną jej stan psychiczny i fizyczny nie pozwala na wykonywanie jakichkolwiek prac umysłowych i z użyciem siły. Przebywa w lecznicy, a konkretnie Szpitalu Im. Świętego Dantego, którego zadaniem jest badanie i doprowadzanie do "stanu używalności" ludzi po śmierci oraz wziętych z piekła podczas ataków demonów. Niejednego grzesznika próbują oni ocalić od wiecznego potępienia i właśnie jednym z nich jest Tiffany.
Żył w kraju, spowitym lodem, gdzie przez pierwszą połowę roku padał śnieg, a marzło dosłownie wszystko, a przez drugą dzień w dzień padał deszcz. Ludzie żyjący tam nie wiedzieli co to upał, a o słonecznej pogodzie czytali jedynie w książkach. Żeby schłodzić napój trzeba było wyciągnąć go przez okno i chwilę później można było cieszyć się zimnym piciem. Wiecznie palący się ogień w kominku był normą, a wielkie palenisko umieszczone w salonie, wiecznie szczyciło się ogrzewającym płomieniem.
Ao zgłosiła się do programu, który mógł ją wzbogacić, oraz wspomóc w zmieniającej się przez cały czas formie. Przez pierwsze tygodnie, wydawało się, że jej forma ostatecznie przyjęła ostateczną formę. Nikt jednak tak naprawdę nie wiedział, że jest ona pradawną istotą, która mogła żyć wiele lat przed nimi...
Po prawie dwóch lat to odkryli, że jej DNA zawiera też pozostałości po smoku. Dlatego, też poddali ją wielu eksperymentom, by w efekcie, dodać geny wilka, oraz zmienić/uratować. Nie chcieli jej szkody, ale też nie chcieli, by ktoś odkrył ich dzieło i zbyt może nowoczesną hybrydę, która mogłaby zaszkodzić..
Po wielkim wybuchu na Delcie. Gdy wyspa wyparowała był praktycznie w epicentrum wybuchu, odruchowo przeszedł do formy astralnej jednak gdy byłych ustał stracił zasoby mocy przez to że w pobliżu nie było dosłownie żadnej materii do której mógłby wytworzyć antymaterię. Bez mocy, bezbronny bo pośrodku niczego spadł prosto w otchłań krateru zalewanego właśnie przez ocean otaczający istniejący tu wcześniej ląd.
Był między innymi człowiekiem żyjącym na ziemi, jako chirurg. Podejmował się jakiś inwazyjnych (mniej lub bardziej) zabiegów, w tym chociażby przeszczepów serca. Już jako lekarz czuł ogromne powiązanie ze śmiercią, kiedy zahipnotyzowany odpiął respirator pewnej umierającej kobiecie, a potem, pomimo niekompetencji, przeprowadził sekcję zwłok przebrany za swojego znajomego patologa. Całość nie uszła mu jednak na sucho. Posiadał żonę, dzieci brak. Zginął, podcinając sobie żyły za pomocą maszynki do golenia w celi. Jego wybranka nawet nie chciała go pochować. Potem przeniósł się na zupełnie inną planetę i spłodził trójkę, a przy okazji odniósł wiele oparzeń podczas jednego wypadku. Zostały mu one nawet po śmierci, przez co niezwykle mocno brzydzi się swojego wyglądu. Pamięta swoje oba istnienia, z czego bardziej przywiązany był do ludzi poznanych na drugiej planecie.
Dzień 23 maja. Rok XXXX. Delta wraz z kochanką uciekały motorem przed matką miłości. Nagle wyjechał Tir i je zmiażdżył. Jej miłość od razu umarła, zaś Delta umierała w szpitalu. Wykrwawiła się, z rozwalonymi płucami i brzuchem. Nie dało się odratować, miała 95% uszkodzeń wewnętrznych. Przed śmiercią opluła matkę ukochanej i uśmiechała się jak pojeb.
Jest to samica Kolczatki i Rysia Europejskiego. Nie będzie jeszcze Feral, jednakże może być szansa jeśli za bardzo oszaleje.
Świat ten jest pogrążony w wojnie i chaosie, a wszystko przez to, że rasy zamieszkujące ten świat nie potrafią żyć ze sobą w pokoju. Syreny, które żyją głównie w morzach, nie uczestniczą w wojnie, jednak niektóre doświadczyły jej na własnej skórze poprzez wyjście na ląd. Tereny w owym świecie są opustoszałe i zniszczone przez rasy, a wszędzie czyhają potwory – paskudne, niebezpieczne istoty, które mają różny stopień agresji. Istnieją tam także Podziemia, w których zbierają się wyrzutkowie, wygnańcy lub po prostu osoby, które chcą zakończyć wojnę. W Podziemiach rasa nie ma znaczenia – wszyscy są braćmi, walczącymi o pokój na świecie. Nazywani są ruchem oporu, który dąży do zakończenia bezsensownego konfliktu, który polega na walce o terytorium, wyższość rasy oraz dostęp do nieznanych terenów.
Smok antropomorficzny, chodzi na 2 nogach, ale czasem porusza się też na
4. Za życia była człowiekiem i zmieniała się w smoka podobnej
wysokości. Po dwóch latach energia skumulowana w jej smoku, była tak
duża, że utraciła zdolność zmiany kształtu i została już na zawsze
smokiem. Po śmierci jej forma zawiesiła się pomiędzy ludzką a zwierzęcą.
Wiekowa komoda uginała się pod ciężarem tomiszczy, stert dokumentów,
tysięcy kabli pozwijanych harmonijnie w chaotyczny melanż; przeżarta
przez korniki, przypominała chylącą się ku ziemi staruszkę cicho
stękającą przy każdym ruchu. Miała zawsze cztery szuflady, kwieciste
zdobienia, skręcone na kształt dzióbka od imbryka nogi.
Leżał tam cały on. W trzeciej szufladzie od góry. Wszystkie jego wspomnienia, marzenia, każdy sekret; nie zaglądał tam, bał się tego, co było kiedyś, a czego już nie pamiętał. Jedna twarz, ta należąca do najbliższego mu wystarczała.
Żałował, że nigdy nie poznał jego córki.
Leżał tam cały on. W trzeciej szufladzie od góry. Wszystkie jego wspomnienia, marzenia, każdy sekret; nie zaglądał tam, bał się tego, co było kiedyś, a czego już nie pamiętał. Jedna twarz, ta należąca do najbliższego mu wystarczała.
Żałował, że nigdy nie poznał jego córki.
Ludzkie ciało ma to do siebie, że nie znosi gwałtownych zmian.
Nie przepada za zmianą ciśnienia, za skaczącą w dół i w górę
temperaturą. Nic dziwnego, że w końcu musiało odmówić posłuszeństwa, gdy
nierozważnie korygowanym czynnikiem był czas. Serce w końcu musiało
zawetować, układ oddechowy zaprzestać swojej pracy. I tyle, tak po
prostu.
Chłopak jest w ciężkim wieku, a dokładnie to okres buntu. Przez
co jego zachowanie potrafi się w ciągu chwili zmienić o sto
osiemdziesiąt stopni. Jeśli się wkurzy albo coś rozwali albo przetrzyma
ale każdy kiedyś pęka.
Naiwny - z bardzo ufa nieprawidłowym osobą
Beztroski - nie martwi się co przyniesie kolejny dzień
Strachliwy - boi się że straci panowanie nad sobą bądź zabije kogoś na kim mu zależy
Beztroski - nie martwi się co przyniesie kolejny dzień
Strachliwy - boi się że straci panowanie nad sobą bądź zabije kogoś na kim mu zależy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz