Wymiarów jest wiele i nikt dzisiaj nie byłby w stanie się nie zgodzić z tym stwierdzeniem. Mamy bowiem Śródziemie, Świat Dysku, Ziemię do bólu nudną i przepełnioną ludzkimi istotami bez wyrazu, Kontynent zamieszkały przez znanych wam zapewne Wiedźminów walczących ze złymi istotami, Deltę, Sigmę, Reetę, mamy nawet Olimp, do którego nie dotarł żaden człowiek. Innymi słowy wszechświat to wysypisko przepełnione różnorodnym życiem i dla każdego konesera obcych znalazłby się jakiś soczysty kąsek do ugryzienia. Wszyscy oni wierzą w różne sfery po śmierci - niebo, piekło, czyściec, pustka, jakaś cudowna kraina mlekiem i miodem płynącym. W każdej z nich znaleźć można ziarnko prawdy.
Witamy więc w zaświatach. To właśnie tutaj spotykają się wszystkie osoby po swojej śmierci. Jeżeli zostałeś rozgrzeszony, posiadasz czyste serce, a sędziowie uznali cię za osobę godną - możesz cieszyć się życiem wiecznym w krainie mlekiem i miodem płynącej. To właśnie tutaj, otoczony chórem aniołów, ludzi o czystym sercu, nieskalanym żadnym złem, poznasz prawdziwe oblicze Stwórcy, wraz z jego synem. Przez setki, jak nie milionów lat, będziesz istotą przepełnioną prawdziwym szczęściem, otoczoną ludźmi jedynie dobrze czyniącymi, twoją rodziną, ukochaną bądź też ukochanym. Obserwować będziesz z podziwem ludzi męczących się w twoim dawnym domu, zapewne nie raz z uśmiechem na twarzy. Wieczorem zaś rozegra się wspaniała uczta, która od zawsze organizowana jest na cześć zwycięzców i nigdy nikomu się ona nie nudzi, bowiem zawsze archanioły przygotowują coś niezwykłego.
Inni zaś trafiają na wieczne potępienie, gdzie zostaje zabrana im całkowicie jakakolwiek cząsteczka dobra. Są to często osoby, które nie żałują swych czynów, żyli, karmiąc się cierpieniem innych osób, manipulowali, namawiali do odbierania sobie życia lub też sami je komuś zabierali. Do tej pory, taplając się wśród krzyków innych ludzi, podczas przechodzenia niemiłosiernych tortur zarówno fizycznych jak i psychicznych, spoglądają w górę i przeklinają los każdego, któremu dobrze się powodzi. Demony, pragnąc zagarnąć dla siebie coraz więcej, próbując wydostać się z tego więzienia, które jest ciężarem również i dla samego Seeregala, boga świata zamkniętego, nazywanego przez wielu również Szatanem. I tu wkraczamy my.
Ci, którzy nie dostali ani kary, ani nagrody. Przewinili, ale żałowali za swoje grzechy, lub też żyli, nie zaznając w ogóle cierpienia. Często dopiero w trakcie śmierci nasze umysły otwierały się na działanie dobrych pierwiastków i przyznawaliśmy sami przed sobą, że nie chcemy trafić do gorszych. Witamy w przystani, miejscu przepełnionym łowców demonów, którym świętym symbolem stał się wilk. To właśnie w tym wymiarze, który zatrzymuje dalsze rozprzestrzenianie się demonicznych sił, budujemy od nowa swoje życie. Powstrzymujemy czarne moce przez zstąpieniem na inne wymiary. Niebo zamknęło się przed nami i nie ma stamtąd ratunku. A kto zginie, ten przepadnie w pustce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz